Yine gittiler, yine bir sürü hayal, bir sürü umut, bir sürü mutluluk yine gitti...

Sayısının önemi var mı? Ben doğal sebepten babamı bir anda kaybettim. Bir anda herşey gitmişti bir anda! Yine bir anda kayboldu herşey. Bir hayal kurarken bile nakış nakış işliyoruz ya hani bir tanesi bile yıkılsa, bir tanesinin bir ucu bile zarar görse ne kadar canımız acıyor. Biri çok güzel ifade etmiş; insan olan yerlerim çok acıyor diye, gerçekten öyle...

Dün gece saat 2'den taakatim kalana dek takip ettim... Yerin, zamanın önemi ve insanların ne için bir arada olduğunun ne önemi var? Askerimiz, polisimiz, insanlarımız gidiyor... İnsan işte... Dili, dini, ırkı ne farkeder?

En mutlu anı işte... Soyut şeyler bizi hayata bağlıyor umut, hayal, sevgi mutluluk ve bazılarını da çok ağır soyut şeyler; kin, öfke, nefret... Daha çok şey yazarım, yazılabilir, yazarız... Ama dünyanın her bir yanında giden masum bir can için bile hislerimiz aynı biliyorum...Ben hala ama hala tutunacak şeyler arıyorum, çevremdekileri de tutunmaya ikna edecek şeyler...

Çünkü biz büyüdük belki kirlendi dünya ama arkamızdan bizim gibi büyüyecek gelenler var çocuklarımız, gençlerimiz var...

Biliyorum yorulduk, biliyorum tükendik, biliyorum çok canımız yanıyor... Her gün... Ama çocuklar için ayakta durmalıyız, onlar için...

Kayıplarımıza Allah'tan rahmet yakınlarına başsağlığı ve yaralılarımıza acil şifalar diliyorum...